در یادداشت های گذشته پیرامون آسیب شناسی انتخابات شوراها در شهرهای کوچک و روستاها به سه ناهنجاری محله گرایی ، تک رای نگاری و عدم شکل گیری کار جمعی و تشکیلاتی اشاره گردید .
بنابر آمار در شهرهای کوچک معمولاً کاندیداها با حداکثر پنج هزار رای امکان پیروزی در انتخابات و ورود به شورا را به دست می آورند . طبیعتا در این شهرها بنا بر نگاه محله گرایی که در یادداشت قبل مشروح به آن پرداخته شد : https://rahavardonline.com/?p=4687
رقابت نزدیک و اختلاف رای بین کاندیداها بسیار اندک است . با اطلاع از چنین شرایطی یکی از اقداماتی که برخی کاندیداها برای پشت سر گذاشتن رقبا و تضمین ورود قطعی خود به شورا انجام می دهند تشویق رای دهندگان به نوشتن نام فقط یک نفر و اصطلاحاً ” تک رای ” کردن انتخابات است . این پدیده که متاسفانه به تدریج در انتخابات‌ها شیوع پیدا کرده است و تبدیل به یک ترفند انتخاباتی گردیده از دو زاویه متفاوت کاندیداها و رای دهندگان قابل تحلیل و ارزیابی است .
کاندیداهایی که از چنین ترفندی برای کاهش رای دیگر رقبا استفاده می کنند خود را به تنهایی ناجی رفع مشکلات قلمداد نموده و به مخاطبان چنین القاء می نمایند که حضور آنان در شورا می تواند حلال تمام معضلات باشد اما در واقع چنین کاندیداهایی در بطن رفتار خود سه پیام را به مخاطبان انتقال می دهند . اول خود برتر بینی ، دوم ترس از رقابت حقیقی ، سوم شورا پذیر نبودن . دور از ذهن نیست شورایی که از ترکیب پنج نفر چنین کاندیداهایی شکل گرفته باشد با چه سرانجامی می‌تواند روبرو گردد .
اما پدیده تک رای نگاری را باید از زاویه دید رای‌دهندگان هم بررسی نمود . رای دهنده ای که امکان انتخاب پنج کاندید را دارد به چه علت فقط به یک نفر رای می‌دهد ؟ آیا در بین چند ده کاندید فقط یک نفر واجد صلاحیت وجود داشته است ؟ در روانشناسی چنین رفتاری از سویی رای دهندگان سه احتمال را می‌توان مد نظر قرار داد . اول رای دهندگان از سر رفع تکلیف در انتخابات حضور یافته و با نوشتن نامی خواسته اند انجام وظیفه کرده باشند . دوم افرادی که رای خود را به فروش گذاشته اند و نام خریدار رای را می نویسند . سوم رای دهندگانی که احساس می کنند کاندید مورد علاقه آنان فقط واجد صلاحیت است ولاغیر!! فارغ از اینکه کدام احتمال علت تک رای نگاری باشد نتیجه خسارت بار این اقدام یکی است .
یکی از مولفه ها در ارتقاء فرهنگ شهروندی آموزش نحوه مشارکت سیاسی است . برای بهبود کیفیت زندگی و داشتن شهر و کشوری فعال و رو به رشد نیازمند انتخاب مدیران کارآمد هستیم. در این فرایند می بایست به انتخابات به عنوان یک مرحله حیاتی و کلیدی توجه ویژه نمود . برای انتخاب درست نیازمند کسب و آموزش هستیم ، همان گونه که برای ازدواج رسیدن به سن بلوغ لازم اما شرط کافی نیست در انتخابات هم به عنوان یکی از مصادیق مشارکت سیاسی داشتن شروط قید شده در قانون برای کاندیداها و رای دهندگان لازم اما کسب آموزش و درک درست از نحوه حضور ضروری است .
رفع نابهنجاری ها در انتخابات از جمله پدیده “تک رای نگاری” نیازمند همت جمعی نخبگان ، صاحب نظران و رسانه ها است . تشریح اثرات خسارت بار چنین پدیده ای برای افکار عمومی گام نخست در حرکت به سوی افزایش کیفیت مشارکت سیاسی خواهد بود .
