◽️اشاره:
حدود ۱۲سال از چاپ دیوان از یاد رفته شاعر وهنرمند گرانقدر مرحوم میرزا جواد توسلی (لئالی)که به همت جناب آقای دکتر صفری و نیت خیرخاندان خوشنام توسلی و نظارت استاد گرامی جناب آقای دکتر مهدی علمداری ، می گذرد.بر این باورم، باید برای زوایای زندگی این شاعر خوش آوازه دماوند، چاره ای اندیشید و گروهی برای تدوین زندگی وی دست بکار شوند.
▫️اواخر خرداد ماه امسال که از راه برسد،پنجاه وپنج سال از درگذشت این شاعر خوب دیار ما می گذرد،
👈شایسته وبایسته است چند اقدام مناسب توسط اداره فرهنگ وارشاد اسلامی، میراث فرهنگی،معاونت فرهنگی شهرداری،انجمن شعر وادب دماوند و…انجام پذیرد.
🔸۱-باز سازی ومرمت مزار وی در امام زاده سه تن وگلستان سعید به شکل زیبا ونصب عکس (درحال حاضر مزار ایشان به شکلی است،که کسی متوجه نمی شود،در این آرامستان،شاعر ارجمندی مدفون است)
🔸۲-نامگذاری خیابان یا ساختمان فرهنگی یا..به نام ایشان
🔸۳-برگزاری مراسم مجازی جهت بزرگداشت ایشان
☑️ پیشینه شعر و شاعری در دماوند
▫️سالیانی قبل در حال و هوای کندوکاوی سخت اما شیرین، به سودای نگارش زندگانی مفاخر دماوند، توجهم به نام شاعرانی از گذشته این دیار جلب شد، «نورس دماوندی» ، «صهبای دماوندی» ، «بابااصلی دماوندی» ، « نشاط دماوندی» ، «اصلی دماوندی» و یکی دو شاعر از خطه ساران ، تعداد این شاعران به سی نفر می رسید. نام های این ادیبان برجسته را در تذکره های شاعران یافتم. دوست می داشتم – و هنوز آرزو دارم- روزی به این دست نوشته های کهنه و رنگ و رو رفته سامانی بدهم و گامی در خور عالمان و ادیبان و رجال و هنرمندان این سامان بردارم. نکته گفتنی اینکه تا آنجا که گشته ام و یافته ام ازقرن سیزدهم تا اواسط قرن چهاردهم ، به نام شاعری از دماوند در تذکره ها برنخورده ام ، شاید لئالی از این جهت یک آغاز پس از یک دوره رکود ادبیات شعری در این دیار باشد و از این جهت او برای چند نسل گذشته تا به امروز عنوان اولین را می تواند داشته باشد.
🔳او را «رودکی» دماوند گفته اند چون مانند رودکی نابینا بود اما دارای طبعی روان و لطیف بود به گمانم این صفت شایسته دلیل دیگری هم می تواند داشته باشد و آن اینکه همچنان که رودکی سرسلسله شاعران فارسی گوی است که شعر سروده است.لئالی نیز سرسلسله شاعرانی است که به لهجه محلی خود سروده اند، راهی است که شاعرانی چون سرخوش دماوندی و به ویژه «صابر دماوندی» ادامه داده اند و باید این میراث ادامه یابد.
☑️ زندگی نامه میرزا جواد لئالی
مرحوم میرزا جواد توسلی «لئالی» فرزند میرزاعلی توسلی و صاحب السادات گتمیری به سال۱۲۷۶ هجری شمسی در دماوند چشم به جهان گشود. وی از کودکی زیرک و کنجکاو بودو بعدها همین باعث اندوختن علوم و اطلاعات فراوانی بویژه در علم نجوم گردید.وی به زبان فرانسه تسلط کامل داشت و با زبان عربی نیز آشنا بود.علاوه بر این دارای خطی خوش و چشم نواز بود.طبع شعر و نظم و نثر روان او، وی را به محافل ادبی و مجلات و روزنامه را فراخواند، همکاری موثر وی با روزنامه ناهید از این جمله است.
☑️ دیوان شعری با رایحه محبت آل الله
بخش اعظم دیوان لئالی اشعار آئینی در مدح ذات پاک حضرت حق با مضامین توحیدی و در منقبت چهارده معصوم سلام الله علیهم است.اشعار موجود در دیوان لئالی، نشان از آشنایی وی با معارف والای دینی و آشنایی گسترده ایشان با آیات و روایات دارد.او همچنین در همه قالبهای شعری شعر سروده است، اما در این میان اشعار سروده شده به لهجه دماوندی ( که ظاهرا وی در این عرصه فضل تقدم رادارد) شیرین و شیوایی خاصی دارد – به گونه ای که در زبان و بیان قدیمی های دماوند جاری است.
🔳از وی یک فرزند به نام احمد به یادگار مانده است و نوادگانی که اهل فضل و علم و ادب هستند.میرزا جواد لئالی در ساعت ده شب سه شنبه ۱۳۴۵/۳/۳۱ دعوت حق را لبیک گفت.
