🔹نبرد ۱۲روزه مقاومت فلسطین با رژیم صهیونیستی در حالی به آتش‌بسی یک‌طرفه و شکننده منجر شد که بررسی ابعاد گوناگون آن نشان از پیروزی بلامنازع مقاومت و تغییر موازنه قدرت در منطقه دارد.
🔻رژیم صهیونیستی دستِ‌کم به چهار دلیل، با گذشت یک هفته از شروع درگیری‌ها به اشکال مختلف سعی کرد موضوع آتش‌بس را عملیاتی کند:
🔸کاهش شدید توان رزمی و میدانی صهیونیست‌ها خصوصا در حوزه پدافندی در برابر توان‌مندی موشک‌های مقاومت.
🔸آسیب شدید توان زیرساختی و صنعتی رژیم در کنترل و تامین نیازهای شهری.
🔸آسیب‌پذیری‌های غیرقابل روانی و بالا رفتن آمار «مجروحین روانی» نسبت به مجروحین جنگی.
🔸آثار مخرب در حوزه اقتصادی به‌ویژه بخش‌های متکی بر پروتکل‌های ترانزیتی.
🔻بدیهی است که اصرار تل‌آویو بر اعلام آتش‌بس، بی‌تردید نتیجه قدرت مقاومت در این ۴ حوزه بود:
🔸«قدرت رزم در میدان»
🔸«قدرت مدیریت روانی در حوزه پدافند غیرعامل»
🔸«قدرت به اثبات رساندن اراده تسلط بر رژیم صهیونیستی»
🔸«قدرت غیرقابل پیش‌بینی بودن در حوزه‌های اطلاعاتی، تکنیکی، تاکتیکی و آفندی»
🔻نتایج سوء نظامی و غیرنظامی این دور از درگیری‌ها برای رژیم صهیونیستی نشان از عمق تاثیرپذیری آنها و ضعف نهادینه شده در ساختارهای حکومت جعلی آنها دارد:
🔸کوچ بیش از ۲ میلیون شهرک‌نشین در جنوب اراضی اشغالی به زندگی پناهگاهی و خروج از شهرک‌ها.
🔸شلیک بیش از ۴۰۰۰ موشک و راکت مقاومت در سطوح مختلف که مجموعا بیش از ۸۵ درصد از آنها به هدف اصابت کرد.
🔸آسیب جدی به بیش از ۴۰ درصد از تاسیسات صنعتی و زیرساخت‌های اجتماعی و روانی رژیم.
🔹ناقص ماندن پروژه آشکارسازی روابط اعرابِ سازش‌کار با اسرائیل شکست دیگر صهیونیست‌ها از این نبرد است که که هم از جهت «بی‌تعهدی در قبال مفاد توافق» و هم از جهت «ناکارآمدی در حمایت از این کشورها» حائز اهمیت است.
🔹جنگ ۱۲روزه نشان داد که تفکر و برنامه‌ریزی سردار شهید سلیمانی نامید تا چه حد توانست در هم‌گرایی و وحدت همه جریان‌های مقاومت مثمر ثمر بوده و آنها را به این باور برساند که در مقابل این جنایت‌کاران خون‌خوار راهی جز وحدت، ایستادگی و افزایش توان نظامی نیست.
