مژگان شمس در یادداشتی نوشت: یک سال و اندی از ورود غیر منتظره میهمانی کوچک و ذره‌بینی به زندگی همه مردم دنیا می‌گذرد، میهمانی ناخوانده و منحوس که تا توانسته زندگی‌ها را تحت تاثیر قرار داده و اثرات سوء جسمی، روانی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را برای جهانیان به بار آورده است.
کرونا یا به عبارت علمی‌تر کووید ۱۹ در این مدت تا توانسته در پهنه گیتی تاخته و بسیاری‌ها را به کام مرگ کشانده و خیلی‌ها را داغدار کرده است، اما اثرات این ویروس ذره‌بینی به همینجاها ختم نمی‌شود، ابتلای میلیون‌ها نفر در دنیا هزینه‌های سرسام‌آور و شاید جبران‌ناپذیری را به سیستم بهداشت و درمان کشورها تحمیل کرده است.
از سویی خیز چندین و چند باره کرونا در جهان و از جمله ایران دیگر نایی برای کادر درمان باقی نگذاشته، به طوریکه هر از گاهی پس از طی یک دوره افت شیوع بیماری، به یک باره با خیز جدیدی از همه‌گیری مواجه می‌شویم و این شروع دردسر تازه کادر بهداشتی و درمانی است.
از آسیب‌های جبران‌ناپذیر کرونا به اقتصاد کشورها که بگذریم، هم‌زیستی اجباری بیش از یک ساله مردم با این ویروس مرگبار آسیب‌های روانی را برای آن‌ها رقم زده که شاید تا مدت‌ها بتوان رگه‌هایی از آن را در زندگی شخصی، خانوادگی و اجتماعی افراد دید.
همه آنچه که گفته شد، شاید قطره‌ای از دریای تبعات و مشکلات ناشی از کرونا در زندگی افراد جامعه و کشورها باشد، و صد البته چه بسیارند عواقب بی‌شمار دیگری که تاکنون به دلیل ناشناخته ماندن ماهیت و ابعاد گسترده تخریب این ویروس از وجودشان بی‌خبریم و در آینده باید با آن‌ها دست و پنجه نرم کنیم.
به جرات می‌توان گفت اطلاع‌رسانی‌های گسترده رسانه‌ای درباره ویروس مرگبار کرونا دیگر جای هیچ ابهام و نکته ناگفته‌ای را در این باره باقی نگذاشته و کسی نیست که نداند کرونا چیست و با زندگی و هستی آدم‌ها چه‌ها که نمی‌کند.
با این وجود متاسفانه باید گفت یکی از عواملی که در کشور ما خیز چند باره کرونا را رقم زده و بر جمعیت میلیونی مبتلایان و آمار مرگ‌ومیرها افزوده، ضعف فرهنگ عمومی در این باره و عدم مسوولیت‌پذیری اجتماعی برخی‌ها است.
اصلا چرا راه دوری برویم، در روزهای پایانی سال گذشته و فرا رسیدن نوروز باستانی خدا می‌داند مسوولان چه اندازه حنجره دریده و به خواهش و التماس افتادند که امسال را بی‌خیال سفرهای نوروزی شوید که اگر نه باید منتظر خیز چهارم بیماری در کشور و تکرار تجربه روزهایی شویم که بوی مرگ می‌دادند.
با این وجود متاسفانه خیلی‌ها بی‌تفاوت نسبت به مسوولیتی که در قبال سلامت اطرافیان و هم‌وطنان خود دارند، حتی پیش از آغاز سال نو بار سفر بسته و به دل جاده زدند، تا آنجا که مایه تاسف است بگوییم بر اساس آمارهای وزارت بهداشت ۱۵ هزار بیمار کرونایی به مسافرت رفته و خدا می‌داند چند هزار نفر را مبتلا کرده‌اند.
در حالی مشارکت مردمی ابزاری بسیار قدرتمند و تعیین‌کننده در مقابله با کرونا و جلوگیری از تکرار موج‌های شیوع و همه‌گیری بیماری به شمار می‌رود که با کمال تاسف باید گفت پای فرهنگ عمومی در میدان مبارزه با این ویروس منحوس به شدت می‌لنگد.
مادامی که خود را در قبال سلامت و حیات دیگران بی‌تفاوت می‌دانیم و حتی زحمت رعایت حداقل‌های اصول بهداشتی و خودمراقبتی را به خودمان نمی‌دهیم، چه انتظار بی‌جایی است بازگشت به روزهایی که می‌توانستیم به راحتی و بدون استفاده از ماسک نفس بکشیم و زندگی کنیم.
این روزها خیلی‌ها داد و فریاد راه می‌اندازند که چرا زیرساخت‌های درمانی در کشور ناکافی است و واکسیناسیون عمومی هنوز که هنوز است آغاز نشده، البته منکر نمی‌شویم که کم و کاستی‌هایی وجود دارد و ایرادهایی هم وارد است، اما مگر ما سهم خود را در مقابله با این ویروس به خوبی ایفا کرده‌ایم که انتظار بهترین عملکرد را از کادر درمانی و وزارت بهداشت داریم؟
حقیقت آن است که مردم، سیستم درمانی و مدیریت کلان کشوری زنجیره‌های به هم پیوسته‌ای از عوامل موثر در مبارزه با کرونا و مهار آن هستند و وای بر ما اگر حلقه‌ای از زنجیره بشکند، همان می‌شود که امروز تجربه می‌کنیم، ورود به موجی جدید از بیماری و تکرار چند باره آمار مبتلایان و فوتی‌ها.
- نویسنده : منبع :تهران نیوز
