آیا همه انقلابیها در نسبت با دولتِ نهم (احمدینژاد) درست عمل کردند؟
نقشهای مخرب و نقشهای سازنده در جبهه انقلابی کدامند؟
🔸تجربه ۸۴ (دولت اول احمدی نژاد) بما میگوید اگر جبهه انقلابی نسبت خود را با ” دولت_جدید” همسو بخوبی تعریف نکند در کوتاهمدت انسجامش را از دست داده و ممکن است بخشهایی از جبهه در باتلاقِ ۳ نقشِ مخرب گرفتار شوند.
💠جریان غربگرا نیز تمام تلاش خود را جهت سوق دادن جوانان انقلابی به سمت بازی در این👇 ۳ نقش خواهدکرد.
۱️⃣ توجیهگران افراطی: این افراد به بهانه خطر جریانهای رقیب، “آرمانگرایی” را تعطیل کرده ؛ معایب دولت را نمیبینند و همهی منتقدان را یککاسه کرده و تکمیل کننده پازل دشمن مینامند، برخی از آنها وابستگی به دولت دارن.
۲️⃣غرزنهای همیشگی: از همان ابتدا و با اولین مواضع و اقدامات دولت شروع به نقدهای یکطرفه و تند و تیز کرده و نقاط قوت دولت را نادیده میگیرند، برخی شان دچار “سندرم آرمانگراییمنهای_واقعبینی” هستند و برخی دیگر به خاطر عدم حضور در دولت و… این گونه رفتار میکنند
۳️⃣منفعلان: آنان امید، انگیزه و حس تأثیر خود را به مرور از دست میدهند؛ قدر و قیمت “فرصتطلاییدولت_همسو” را نمیدانند و در صورت عدم حضور مستقیم در دولت تمایلی به فعالیت ندارند، فرایند انفعال آنها عموما دفعی نیست بلکه تدریجی و متأثر از عملکرد دولت است.
هرقدر تعداد بازیگران این ۳ نقش مخرب بیشتر باشد احتمال از دست دادن فرصت طلایی حرکت در مسیر گام دوم و خطر بازگشت دوره سیاه غربگرایان بیشتر میشود.
💠 لذا جبهه انقلابی باید با آرمانگراییِ واقعبینانه یک “ترکیب_متوازن” از ۴ نقش خود در نسبت با دولت آقای رئیسی را تولید کند؛ چه نقشهایی؟
⏺حامی: حمایت عام از دولتی که گفتمان انقلابی دارد ضروریست و حمایت خاص از مواضع، برنامهها و اقدامات انقلابی باید به فعالیت مستمر جریان انقلابی تبدیل شود،
رسانه و تخاطب واقعی از مهمترین عرصههای این “جهاد_تبیینی” هستند؛ نباید گذاشت غربگرایان مواضع انقلابی و خدمات دولت را تخطئه کند
⏺ منتقد: پرچمِ نقدِ منصفانه، صریح و خیرخواهانه و سازندهی دولت باید دست جوانان انقلابی باشد.
عدم واقعنگری نقد را به نِق و ندادن پیشنهادِ اصلاحی، نقد را به ناله تبدیل میکند
پرواضح است که پیشنیازِ انتقاد، نظارت است و پیشنیازِ نظارت، شفافیت.
⏺یاریگر: دولت، نیازمند بهرهگیری از ظرفیتهای مردمی است؛ بخشی از جوانان انقلابی باید وارد دولت شوند و مسئولیت بپذیرند.
برخی اما در بیرون دولت باید به تهیه ایدهها و برنامهها و معرفی افراد توانمند بپردازند.
سازماندهی “جریانمردمییاریگر”، از بهترین هدیهها به یک دولت انقلابی است.
⏺ مطالبهگر: باید با صبر، حوصله، متانت و استقامت از دولت مطالبه کنیم. چه چیز را؟آرمانهای اصلی انقلاب، انتظارات امامین انقلاب، شعارهای خودِ دولت، انتظارات و حقوق مردم را…
تجربه نشان داده است است که اگر این مطالبهها تبدیل به یک” جریانعمومی“هدفمند شود؛ محقق خواهد شد
نکته پایانی: افراط و تفریط در هر یک از این ۴ نقش،«نقشآفرینیسازنده» را به «نقشآفرینی مخرب» تبدیل میکند.
رهبران فکری و افراد مؤثر رسانهای در جبهه انقلاب در حفظ این توازن نقشی مهم دارند، اما اکسیرِ کار، پیگیری دقیق«بیاناتامامخامنهای» است.