۱-ماهیت برنامه همکاری جامع ایران و چین چیست؟
این سند برخلاف شایعات معاندان و دشمنان,نه تفاهم نامه است ,نه توافق نامه است و نه قرار داد.بلکه سندی است که بیشتر ماهیت نقشه راه و چهارچوب همکاری و زمینه های مشارکت طرفینی را دارد و البته می توان بر اساس منافع مشترک از درون آن دهها توافق و قرار داد را درطول زمان منعقد ساخت.درعرف روابط بین الملل امضای این نوع اسناد نوعی دارایی و ظرفیت سازی در عرصه بین المللی در حوزه های مختلف به شمار می آید.
۲- آیا سند همکاری ایران-چین علیه کشور ثالثی است؟
برخلاف آنچه شایع شده است این سند در راستای صلح، ثبات و توسعه منطقه ای و بین المللی تدوین شده و لذا در مخالفت با هیچ طرف ثالثی و یا برای مداخله در امور هیج کشوری نیست.
۳-عدد و رقم‌های مطرح شده چقدر واقعی است؟
این سند صرفاً یک چارچوب کلان درباره حوزه‌های همکاری است و اعداد و ارقام در مراحل بعد که سند تبدیل به پروژه‌های مشخص سازمان‌ها و بخش‌های مختلف با ارگان‌های چینی خواهد شد، می‌تواند روی کاغذ بیاید. لذا در شرایطی که فعلاً هیچ پروژه‌ای نیست، بنابراین در این سند اعداد وارقام به آن معنا وجود ندارد.
۴-چرا متن رسمی منتشر نشده و محرمانه مانده است؟
آنچه نیاز به انتشار دارد ,موافقتنامه‌ها و قراردادهاست که انتشار آن الزام قانونی دارد اما انتشار اسناد غیرتعهدآور در روابط بین الملل که در آن جزییات و اعداد وارقام و..نیامده؛ چندان متداول نیست. همچنین تداوم جنگ اقتصادی دشمن و تحریم‌های غرب ایجاب می‌کند تا از انتشار محتوای کامل سند خودداری کرد.
۵-چرا این سند به تصویب مجلس نرسید؟
بر اساس اصل ۷۷ قانون اساسی، عهدنامه‌ها، مقاوله نامه‌ها، قراردادها و موافقت‌نامه‌های بین‌المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد اما به گفته مقامات وزارت خارجه, سند همکاری جامع چین و ایران، اصولا ماهیت و حتی شکل قرارداد و یا موافقتنامه ندارد بلکه صرفا یک نقشه راه و چارچوب روابط بلند مدت است.
۶- آیا ایران اولین کشوری است که چنین تفاهمی با چین امضا می‌کند؟
چین پیش از این با بسیاری از کشورها تفاهم نامه مشارکت استراتژیک یا تجاری امضا کرده که از جمله آن می‌توان به قرارداد ۶۵ میلیارد دلاری با عربستان، توافق با ترکیه و همچنین توافق‌های جامع تجاری با اتحادیه اروپا و ۱۴ کشور آسیایی اشاره کرد.
۷- همکاری جامع با چین عدول از شعار نه شرقی نه غربی است؟
نه شرقی نه غربی نه به معنای قطع رابطه با غرب و شرق، بلکه عدم پذیرش استعمار هیچکدام از قطب‌های شرق(شوروی سابق) و غرب(آمریکا) است. لذا نگاه به شرق، نه به معنای پذیرش استثمار و استعمار شرق، بلکه به معنای ارتباط با شرق، آنهم در شرایطی است که کشور تقریباً ۴۰ سال محصول تجربه‌ی نگاه به غرب بسیاری از دولتمردانش را چشیده است.
۸-آیا سند همکاری جامع ایران-چین، استعماری است؟
سند همکاری ۲۵ ساله از جنس ارتباط است؛ اما چگونه می‌توان «ارتباط» را از «استعمار» تمیز داد. در واقع سندی که امضا شد یک برنامه جامع است برای مدون کردن قراردادها و تقویت‌همکاری‌ها لذا نشستن و غیب‌گویی از یک سند آنهم در برهه فعلی بیش از آنکه نگرانی از خود سند باشد، واهمه از اصل نگاه به شرق است که غربگرایان برای آشفته شدن از آن انگیزه‌های شخصی و گروهی کم ندارند.
۹-نکته مهم در این میان جیغ بنفش سران استکبار و صهیونیسم است که باانواع اظهارنظرها ازامضای این سند ابراز نگرانی می کنند.مضحک تر آن که کسانی مانند رضاپهلوی و اپوزیسیون مزدور غرب نگران استقلال ایران شده اند و برخی غربزدگان داخلی نیز که چشم بر همه بدعهدی ها و استعمارگری غربیها بسته اند از وابستگی ایران به چین اظهار ناراحتی کرده اند.
همه این مواضع هماهنگ و پرحجم حکایت از این دارد که ایران اسلامی در راستای گسترش نگاه به شرق برای استفاده از ظرفیت های کشورهای قدرتمند جهان و تعاملات اقتصادی و فرهنگی و سیاسی با این اقدام گام بلندی را برداشته است.گامی که باید با کشورهای دیگری چون روسیه,هند و کشورهای همسایه برداشته شود. اینک با پایان یافتن فشار حداکثری آمریکا و هم پیمانانش و شکست حداکثری آنها فرصت مناسبی است تا این گونه اقدامات به عنوان شاهدی روشن برسیاست قطعی ایران بادنیا آورده شود.دنیایی که برخلاف نگاه غرب باوران محدود به آمریکا و سه کشور استعمارگر اروپایی نیست.
- نویسنده : تحریریه ره آورد
