- مرحوم آقا نورالله عسکری (معروف به آقانور) از اهالی محله قاضی که سالیانی در تهران معلم قرآن بود و سپس در محلات مختلف دماوند از جمله در محله قاضی و در مسجد حاج عباس چالکا به تعلیم قرآن می پرداخت. مرحوم آقانور که فرزندانی خیر و نیک اندیش از خود به یادگار گذارده است، قرآن را با صدایی خوش و با حزن می خواند و صوتش به دل می نشست.
- مرحوم نایب محمد سرخوش، از اهالی چالکا. قاری قرآن بود که صدایی رسا و پرطنین و دارای جوهره ای قوی داشت. هم قرآن را آموزش می داد و هم به زیبایی و صحت تلاوت می کرد. فرزند مرحوم حاج حسین سرخوش نیز صدایی زیبا در قرائت قرآن و مدیحه سرایی داشت.
- آخوند سیف اله نصیری، از اهالی محله درویش که بهره زیادی از معارف قرآن داشت و در محله درویش فرزندان محله را کلام وحی می آموخت و از هیچ تلاشی فروگذار نمی کرد.
- مرحوم حاج شید عبدالحسین لطیفی. قاری قرآن بود که در صحت قرائت و رعایت قواعد تجویدی در بین قراء منطقه کم نظیر بود.
- مرحوم حاج غلامحسین اکبریان. دارای صدایی خوش و غرّا، تحریرهای دلنشین و گیرا در اذان و قرائت قرآن بود. هم زیبا می خواند و هم صحیح قرائت می کرد.
- مرحوم آشیخ نعمت اله کثیری مطلق؛ از یاران و همراهان مرحوم آقا نوراله عسکری بود که باصفا و صمیمیت و صداقت خاص و صدای خوبش زلال قرآن را بهره جان شاگردانش و هیئتی های محل و شهرش میکرد. در دماوند وتهران از این وظیفه غفلت نکرد.
- مرحوم حاج شیخ ابوالحسن روح افزایی؛ وی نیز از زمره ی معلمان بی ادعایی است که آنچه از سواد و فهم قرآنی داشت، در طبق اخلاص نهاد و خالصانه تقدیم طالبان قرآن در محله ی روح افزا کرد. چه بسیارند نوجوانان و جوانان آن زمان روح افزا که اکنون عمری گذرانده اند و انس و آشنایی با قرآن را وامدار اویند و خود را مدیون تلاش های او می دانند.
- مرحوم حاج عبدالعظیم مقصودی نیز از زمره ی کسانی است که گاه و بی گاه در ماه رمضان و غیر آن، در مسجد و هیئت، در خانه و بیرون خانه دلسوزانه قرآن را می خواند و عرضه می کرد و هم هیئتی ها و دوستانش را بی توقع و دلسوزانه روانخوانی و روخوانی قرآن می آموخت.
- .حاج خانم اولادیان؛ تقریبا بسیاری از زنان و مردان چند دهه ی اخیر در دماوند که اینک پا به سن گذارده اند، مدیون مکتب حاجیه خانم هما اولادی [آبجی هما] هستند. او سواد قرآنی خوبی داشت. قاطع و جدی اما مهربان و دلسوز بود. قرین قرآن بود و حلیق مسجد. خدایش رحمت کناد.
- مرحوم حاج احمد کرمانی را به نغمه سرایی و مدیحه گرایی اهل بیت (ع) شناخته ایم. این درست است اما اگر از بچه های مذهبی همدان و نیروی هوایی آن دیار بپرسی، برایت خواهند گفت که شاگرد درس قرآن او بوده اند. او به رسالت مدح و مرثیه انجام وظیفه کرد، اما به همین مقدار اکتفا نکرد. «مکتب الجواد (ع)» را به همراه مرحوم استاد حاج نصراله کیاماری بنا نهاد و خود نزدیک سه دهه معلم و مربی آن جلسه هفتگی مستمر بود. خیلی از بچه های قدیمی و حال محله قاضی و بسیاری از محلات دیگر قرآن و قرائت قرآن را از زحمات وی دارند.
- مرحوم حاج شیخ اصغر دهقانی، از اهالی حصار بالا بود. معلمی متعهد و مقید و متشرع به آداب دینی و حافظ ارزهای ایمانی. بسیار مهربان اما دقیق و سخت گیر در امر آموزش قرآن بود. هم در مدرسه، هم در مسجد و هم در هیئت های مذهبی فعال بود. بسیاری از جوانان مومن منطقه آشنایی با قرآن را مدیون تلاش های او هستند. در دوران انقلاب اسلامی و راهپیمایی ها بر علیه رژیم ستمشاهی، هم او بود که همواره عبا بر دوش قرآن بر دست می گرفت و جلودار جمعیت تظاهر کننده می شد. با شجاعتی مثال زدنی در مقابل گستاخی های ماموران رژیم شاه سینه سپر می کرد. فرزند گرامی اش مرحوم حجت الاسلام شیخ حسین دهقانی نیز مانند پدر دارای صدایی خوش و لحنی درست در قرائت قرآن بود و سالیانی چند در آموزش قرآن برای فرزندان منطقه در سالهای دهه شصت تلاش های ارزشمندی را به انجام رساند.
- شهید جواد شرافت ؛ معلم بی ادعای سالهای خفقان ستمشاهی، مربی دلسوز قرآن و معارف قرآنی، که اگرچه دماوندی نبود اما همه بر و بچه های انجمن کاوش های دینی وعلمی خود را مدیون وی می دانند و بی استثنا به تلاشها و مجاهدت های شهید شرافت در آموزش قرآن، تربیت قرآنی، معرفت قرآنی و بصیرت قرآنی شاگردانش اذعان و اعتراف دارند. و برای او سهم ویژه و احترام خاصی قائل اند. شهید شرافت که از مبارزان قبل از انقلاب و از طلایه داران دوران انقلاب اسلامی بود، پس از انقلاب اسلامی نماینده مردم شوشتر شد و سرانجام در ۷ تیر ۶۰ در آتش کفر و نفاق دشمنان قرآن سوخت و به شهادت رسید.
لینک کوتاه :
https://rahavardonline.com/?p=3465
