این سومین حمله به تاسیسات شهید احمدی روشن در نطنز است. حمله اول که سایبری بود، در اواسط تیرماه ۸۹ و در زمان دولت دمکرات اوباما و چراغ سبز او به وقوع پیوست. دومین حمله، تیرماه ۹۹ و درزمان ترامپ، اتفاق افتاد که توسط یک مهندس نفوذی که درمسئولیت یکی از شرکت‌های پیمانکاری سنجش و اندازه‌گیری ، طراحی و اجرا شد. سومین حمله نیز این هفته در زمان دولت دموکرات جوبایدن انجام شد.
چرا ایران پاسخ این حملات را نمی‌دهد؟
شاید این سوال بیشترین فراوانی را در بین پرسش‌های مردمی داشته باشد؛در این باره گفتنی است:
این حملات در واقع پاتک‌های دشمن بر علیه ایران است. صدمات و خساراتی را که در سال گذشته و سالیان قبل، رژیم غاصب از ایران خورده است، یک فهرست طولانی می‌شود. حملات سایبری و پهبادی گروه‌ها و کشورهای مقاومت به منافع راهبردی رژیم غاصب در داخل سرزمین‌های اشغالی فراوان است که برخی منعکس شده و بسیاری نیز منتشر نمی‌گردد. بنابراین، این‌گونه نیست که ایران و هم‌پیمانانش دست روی دست گذاشته و ساکت نشسته باشند.
دومین پرسش ومطالبه مهم این است که چرا و تا کی جریان نفوذ باید به این‌گونه عملیات خربکارانه در تاسیسات راهبردی ما ادامه خواهد دهد؟ پاسخ این است که فقط در جنگ نظامی نیست که زد وخورد وجود دارد. در جنگ‌های اطلاعاتی و امنیتی و رسانه‌ای نیز تک و پاتک وجود دارد ونباید بیش از اندازه به تحرکات دشمن ضریب داده شود. با این همه نمی‌توان نگرانی خود را از تداوم این حرکت‌های خائنانه انکار کرد. باید نفوذ، جدی گرفته شود تا قدر مجاهدت‌های خاموش و بی‌نظیر سربازان و سرداران امنیت بیشتر دانسته شده وتحت‌الشعاع قرار نگیرد.
- نویسنده : یادداشت ها و تحلیل ها
